Julian Żołnierkiewicz

30/12/2013 

Julian Żołnierkiewicz

(ur. 23 maja 1931 r. w Odcedziewoj. nowogródzkie (obecnie Białoruś), ochrzczony w kosciele św. Kazimierza w Stołpcach, zm. 25 października 2013 r. w Olsztynie województwo warmińsko-mazurskie[1]) – ksiądzkatolicki, doktor socjologii, wieloletni proboszcz w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie.

Ojciec – Leon Żołnierkiewicz, matka – Janina z domu Żywicka, brat – Jan Żołnierkiewicz ( wieloletni proboszcz parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Malborku).

Infułat Archidiecezji Warmińskiej, Archiprezbiter olsztyński, Członek Rady Kapłańskiej, członek Kolegium Konsulatorów, członek Rady ds. Ekonomicznych, Rady Duszpasterskiej oraz Archidiecezjalnej Komisji Sztuki, opiekun Warmińskiego Klubu Katolików, asystent kościelny NSZZ „Solidarność”, Rodziny Katyńskiej, Światowego Związku AK i Stowarzyszenia „Pomoc dzieciom”.

W 1992 roku mianowany przez papieżaJana Pawła IIprotonotariuszem apostolskim supra numerum.

W dniu 10 kwietnia 2010 tuż po Katastrofie samolotu prezydenckiego w zastępstwie za biskupa polowego WP Tadeusza Płoskiego, który zginął w tej katastrofie, odprawiał na cmentarzu wojskowym w Katyniu mszę świętą w intencji żołnierzy – ofiar zbrodni, a także ofiar katastrofy.

Uczęszczał do szkoły w Stołpcach. Po wojnie wraz z rodzina przeniósł się do Olecka. Po maturze początkowo chciał zostać leśnikiem. W 1951 r. rozpoczął naukę w seminarium duchownym Hosjanum. Święcenia kapłańskie przyjął w 1956 r. Był przez trzy lata wikariuszem w Ełku. W 1959 r. osiadł w Olsztynie. Od 1972 r. związany z kościołem pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Był duszpasterzem akademickim, a w 1980 r. został kapelanem Solidarności, wspierał olsztyńska opozycję. PO 1989 r. wspomagał tworzenie najważniejszych kombatanckich organizacji kresowych oraz Warmińskiego Klubu Katolików.
Od 2001 (grudzień) – Członek Suwerennego Zakonu Szpitalików św. Jana Jerozolimskiego, zwanego Rodyjskim i Maltańskim, przyjęty do zakonu jako Kapelan Konwentualny ad honorem z przynależnością do Związku Polskich Kawalerów Maltańskich.
W ostatniej drodze towarzyszyło mu tysiące wiernych. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Olsztynie przy głównej alei, w kwaterze najbardziej zasłużonych mieszkańców, obok Stanisława Piechockiego.

Nagrody i wyróżnienia

• Jury Nagrody Regionalnej im. Michała Lengowskiego (ufundowanej przez Stowarzyszenie „Civitas       Christiana”) przyznało mu nagrodę za „pracę duszpasterską na wielu polach oraz wspieranie katolików świeckich w ich służbie Ojczyźnie i społeczności lokalnej”.
• Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” nadał mu tytuł Honorowego Członka NSZ „Solidarność”
• Minister kultury i dziedzictwa narodowego, jako osobie zaangażowanej w funkcjonowanie niezależnych wydawnictw, przyznał odznakę „Zasłużony działacz kultury” ( 2000)
• Kapituła medalu „Znak Solidarności” w 2001 r., w dwudziesta rocznicę stanu wojennego, przyznała mu „Znak Solidarności” za pomoc okazywaną represjonowanym w okresie stanu wojennego, m.in. umożliwienie schronienia represjonowanym w plebanii, podtrzymywanie na duchu represjonowanych   oraz organizowanie pomocy materialnej.